Thank you ☆ 2019
วันสุดท้ายของ 2019 แล้ว
ปีนี้เป็นปีที่มีการเปลี่ยนแปลง เต็มไปด้วยความพยายาม และได้เรียนรู้อะไรเยอะมาก
ดีใจที่ปีนี้พยายามเอาชนะความกลัวหลายๆอย่างของตัวเอง และแก้ไขสิ่งที่คิดว่าทำได้ไม่ดีในอดีต
ไทม์ไลน์:
ช่วงปีใหม่กลับไปหาครอบครัวโฮสต์ที่คาโกชิม่า เพราะเป็น 10 ปีนับจากที่ได้ฉลองปีใหม่แรกด้วยกัน เลยพิเศษที่ความรู้สึก ไม่มีอะไรหวือหวา แค่นอนดูวิ่งมาราธอนในโต๊ะโคทัตสึกับแม่ ไปทำความสะอาดสุสานพ่อ ไปวิ่งเล่นกับหลานๆ มีเพื่อนเล่นฟองสบู่ในห้องอาบน้ำเป็นครั้งแรก แล้วก็ได้หลานตัวน้อยปีนเก้าอี้เป็นลูกมือทำต้มยำกุ้งด้วย อบอุ่นมากๆ
ตัดสินใจจะกลับไทยตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว เดือนมกรากับกุมภาเลยทุ่มเทให้กับการขอบคุณและบอกลาเพื่อนๆและคนสำคัญที่ญี่ปุ่น ฮ่องกง เกาหลี เดินทางแทบทุกอาทิตย์ มีเพื่อนกินข้าวแทบทุกมื้อ55 เหนื่อยเดินทางกับจัดการมากๆ แต่รู้สึกว่าคุ้มค่านะ ได้พลังบวกจากทุกคนมาช่วยขับเคลื่อนความฝันเยอะมากเลย♥
เดือนมีนาเป็นเดือนแรกที่อยู่ไทย ได้พาเพื่อนไปเที่ยวที่โน่นที่นี่จนมีคนรักเชียงใหม่เพิ่มอีกคนแล้ว! กลับมาอยู่บ้านพ่อ และไปบ้านแม่กับย่าด้วย ปรับตัวกับบ้านที่ไม่ได้มีแค่ตัวเองเยอะมากๆ แต่ดีใจที่ผ่านมาได้ ส่วนที่รู้สึกผิดหวังคือ จริงๆกลับมาไทยเพราะอยากมาเลือกตั้ง แต่กลับต้องเจอเกมการเมืองอะไรก็ไม่รู้ :’(
เดือนเมษา-พฤษภา ร้อนมาก เครียดมาก เพราะเขียนร่างวิจัยสมัครทุน หยิบหนังสือภาษาอังกฤษมาทวนไวยากรณ์และทำข้อสอบเก่าไปมา เรียกได้ว่าอ่านหนังสือมากที่สุดในรอบ 10 ปี นับตั้งแต่เอ็นทรานซ์เลย55 เรื่องที่สนุกคือได้ลองทำอาหารในแบบที่ตัวเองชอบหลายอย่างเลย
เดือนมิถุนาไปกรุงเทพฯ ถี่มาก มีไปสัมภาษณ์งานที่อยากทำ คาดหวังมากๆแต่ก็ไม่ผ่าน ไปสอบข้อเขียนทุน ไปดูคอนเสิร์ตโอปป้าด้วย! ได้เพื่อนใหม่จากสนามสอบและคอนเสิร์ตด้วย
กรกฎาประกาศผลสอบ ช่วงหนึ่งอาทิตย์ที่รอผลทรมานมาก เลยไปเรียนขับรถไม่ให้ใจวอกแวกคิดมาก วันที่ผลสอบออกตื่นเต้นเงียบๆในใจอยู่คนเดียว555 เพิ่งเห็นพ่อกับแม่ดีใจมากๆ แบบนี้เป็นครั้งแรกเลยมั้ง พ่อแทบจะไม่เชื่อจนต้องโทรมาถามย้ำอีกที ส่วนแม่ก็น้ำตารื้นเลย
เดือนสิงหาถึงรู้สึกตัวถึงความเปลี่ยนแปลงหลายๆ อย่างอย่างจริงจัง จริงๆ รักอายุ 27 มากจนตอนนี้ก็คิดว่ายัง 27 อยู่ 55 เดือนนี้ได้มีโอกาสสอนภาษาไทยเป็นครั้งแรกด้วย ได้รับแพชชั่นจากนักเรียนจนหลายครั้งได้หันกลับมามองตัวเองเลย
เดือนกันยาค่อยๆยุ่งกับงานขึ้นเรื่อยๆ รับงานล่ามออนไลน์ กับครูสอนภาษาไทยให้คนญี่ปุ่น และงานแปลบ้าง เป็นอีกครั้งที่ได้ลองทำอะไรใหม่ๆ มีโอกาสได้ใช้ภาษาอังกฤษ และดีใจที่สุดเวลาได้กลุ้มใจไปกับลูกค้าที่มีปัญหาและโล่งใจตอนที่ช่วยเขาแก้ปัญหาได้ รู้สึกว่าเป็นงานที่มีคุณค่าต่อหัวใจมากๆเลย อีกเรื่องที่ดีใจคือช่วงต้นเดือนได้พาอาจารย์ที่เคารพและคอยดูแลตอนอยู่เกียวโตไปเที่ยวตามรูทงานเขียนมิชิมา ยูกิโอะ เป็นช่วงเวลาสั้นๆ ที่มีรอยยิ้ม น้ำตาแห่งความตื้นตัน และความทรงจำดีๆ ♥
เดือนตุลาทำงานเหมือนเดิมยุ่ง เพิ่มเติมคือตัดสินใจที่จะแปลอะไรเล็กๆน้อยๆเกี่ยวกับนักร้องที่ชอบ♥ ไม่ได้ทำจริงจังขนาดเปลี่ยนเป็นเพจ แต่หลังจากได้อ่านบทสัมภาษณ์ช้างว่าอยากให้มีคนจำได้ไปนานๆ เลยมีโอกาสได้คิดจริงจังเกี่ยวกับเรื่องนี้ คิดว่าการที่นักร้องคนนึงจะไปนั่งอยู่ในใจใคร นอกจากจะเกิดขึ้นจากความสามารถและการวางตัวของศิลปินเองและการจัดการของบริษัทไม่ว่าจะเป็นการโปรโมตหรือผลิตภัณฑ์แล้ว ยังมีแฟนคลับเป็นตัวสำคัญทำให้ชื่อศิลปินไม่หายไปด้วย นี่เลยถือเป็นหนึ่งในวิธีในการสานฝันที่ตัวเองพอจะช่วยได้ แล้วยังเป็นการบังคับให้ตัวเองเรียนภาษาไปด้วย ตั้งแต่เดือนนี้เลยทำสมุดคำศัพท์อย่างจริงจังเป็นครั้งแรกเลย
เดือนพฤศจิกา works hard, play hard ที่แท้จริง ขับรถไปน่านกับแพร่กับแม่มา ดูผ้าพื้นเมืองสนุกมากๆ
เดือนธันวา! เวลาผ่านไปไวจนใจหาย ทุกอย่างเหมือนจะลงตัวดีแล้ว พยายามใจเย็นขึ้น และคุมบาลานซ์เรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวให้ได้ ถึงจะทำได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่คิดว่าจะดีขึ้นเรื่อยๆ ในอนาคตล่ะ!
เรื่องที่ดีใจ:
①【好きを成長に พัฒนาตัวเองจากความชอบ】
ยังคงเชื่ออยู่เสมอว่าคนเราทำอะไรที่ชอบได้ดีเสมอ เลยกลับมาเรียนภาษาญี่ปุ่นผ่านทางเพลงและนิตยสาร
②【優しい言葉の川 ส่งต่อคำพูดที่ดีต่อหัวใจ】
จริงๆโปรเจ็คนี้เริ่มขึ้นจากที่รู้สึกว่าคนใช้ SNS เป็นเครื่องมือปล่อยพลังลบทำร้ายกัน ยิ่งพอซอลลี่ฮาร่าไม่อยู่แล้ว เลยยิ่งรู้สึกว่าเราคงมีส่วนช่วยได้บ้างไม่มากก็น้อย ตั้งแต่นั้นมาเลยใส่ใจกับการเปลี่ยนอินเตอร์เน็ตให้เป็นเครื่องมือในการดูแลหัวใจคนรอบตัวเป็นพิเศษ จากที่เป็นแค่คนรับสารเฉยๆ แต่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นไม่ขี้เกียจที่จะชมหรือให้กำลังใจแล้ว♥
③【夢に向かう道 วิ่งไปบนเส้นทางสู่ความฝัน】
พอได้มาใช้สมาธิ คุยกับตัวเองเยอะๆในปี 2019 เลยตั้งใจอย่างแน่วแน่วว่าจากนี้อยากใช้ชีวิตเพื่อความฝัน 3 อย่างนี้ล่ะ
แต่ก็อยากลองพยายามดูซักตั้ง!
เป็นปี 2019 ที่ทำให้ได้เรียนรู้อย่างแท้จริงเลย
ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่เกิดขึ้นในปีที่ผ่านมา รวมทั้งทุกคนที่เข้ามาเยี่ยมเยือนในชีวิต
ขอให้ปี 2020 เป็นปีที่สดใสของทุกคนนะคะ ขอฝากเนื้อฝากตัวกับปีหน้าที่กำลังจะมาถึงด้วยค่ะ
ปีนี้เป็นปีที่มีการเปลี่ยนแปลง เต็มไปด้วยความพยายาม และได้เรียนรู้อะไรเยอะมาก
ดีใจที่ปีนี้พยายามเอาชนะความกลัวหลายๆอย่างของตัวเอง และแก้ไขสิ่งที่คิดว่าทำได้ไม่ดีในอดีต
ไทม์ไลน์:
ช่วงปีใหม่กลับไปหาครอบครัวโฮสต์ที่คาโกชิม่า เพราะเป็น 10 ปีนับจากที่ได้ฉลองปีใหม่แรกด้วยกัน เลยพิเศษที่ความรู้สึก ไม่มีอะไรหวือหวา แค่นอนดูวิ่งมาราธอนในโต๊ะโคทัตสึกับแม่ ไปทำความสะอาดสุสานพ่อ ไปวิ่งเล่นกับหลานๆ มีเพื่อนเล่นฟองสบู่ในห้องอาบน้ำเป็นครั้งแรก แล้วก็ได้หลานตัวน้อยปีนเก้าอี้เป็นลูกมือทำต้มยำกุ้งด้วย อบอุ่นมากๆ
ตัดสินใจจะกลับไทยตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว เดือนมกรากับกุมภาเลยทุ่มเทให้กับการขอบคุณและบอกลาเพื่อนๆและคนสำคัญที่ญี่ปุ่น ฮ่องกง เกาหลี เดินทางแทบทุกอาทิตย์ มีเพื่อนกินข้าวแทบทุกมื้อ55 เหนื่อยเดินทางกับจัดการมากๆ แต่รู้สึกว่าคุ้มค่านะ ได้พลังบวกจากทุกคนมาช่วยขับเคลื่อนความฝันเยอะมากเลย♥
เดือนมีนาเป็นเดือนแรกที่อยู่ไทย ได้พาเพื่อนไปเที่ยวที่โน่นที่นี่จนมีคนรักเชียงใหม่เพิ่มอีกคนแล้ว! กลับมาอยู่บ้านพ่อ และไปบ้านแม่กับย่าด้วย ปรับตัวกับบ้านที่ไม่ได้มีแค่ตัวเองเยอะมากๆ แต่ดีใจที่ผ่านมาได้ ส่วนที่รู้สึกผิดหวังคือ จริงๆกลับมาไทยเพราะอยากมาเลือกตั้ง แต่กลับต้องเจอเกมการเมืองอะไรก็ไม่รู้ :’(
เดือนเมษา-พฤษภา ร้อนมาก เครียดมาก เพราะเขียนร่างวิจัยสมัครทุน หยิบหนังสือภาษาอังกฤษมาทวนไวยากรณ์และทำข้อสอบเก่าไปมา เรียกได้ว่าอ่านหนังสือมากที่สุดในรอบ 10 ปี นับตั้งแต่เอ็นทรานซ์เลย55 เรื่องที่สนุกคือได้ลองทำอาหารในแบบที่ตัวเองชอบหลายอย่างเลย
เดือนมิถุนาไปกรุงเทพฯ ถี่มาก มีไปสัมภาษณ์งานที่อยากทำ คาดหวังมากๆแต่ก็ไม่ผ่าน ไปสอบข้อเขียนทุน ไปดูคอนเสิร์ตโอปป้าด้วย! ได้เพื่อนใหม่จากสนามสอบและคอนเสิร์ตด้วย
กรกฎาประกาศผลสอบ ช่วงหนึ่งอาทิตย์ที่รอผลทรมานมาก เลยไปเรียนขับรถไม่ให้ใจวอกแวกคิดมาก วันที่ผลสอบออกตื่นเต้นเงียบๆในใจอยู่คนเดียว555 เพิ่งเห็นพ่อกับแม่ดีใจมากๆ แบบนี้เป็นครั้งแรกเลยมั้ง พ่อแทบจะไม่เชื่อจนต้องโทรมาถามย้ำอีกที ส่วนแม่ก็น้ำตารื้นเลย
เดือนสิงหาถึงรู้สึกตัวถึงความเปลี่ยนแปลงหลายๆ อย่างอย่างจริงจัง จริงๆ รักอายุ 27 มากจนตอนนี้ก็คิดว่ายัง 27 อยู่ 55 เดือนนี้ได้มีโอกาสสอนภาษาไทยเป็นครั้งแรกด้วย ได้รับแพชชั่นจากนักเรียนจนหลายครั้งได้หันกลับมามองตัวเองเลย
เดือนกันยาค่อยๆยุ่งกับงานขึ้นเรื่อยๆ รับงานล่ามออนไลน์ กับครูสอนภาษาไทยให้คนญี่ปุ่น และงานแปลบ้าง เป็นอีกครั้งที่ได้ลองทำอะไรใหม่ๆ มีโอกาสได้ใช้ภาษาอังกฤษ และดีใจที่สุดเวลาได้กลุ้มใจไปกับลูกค้าที่มีปัญหาและโล่งใจตอนที่ช่วยเขาแก้ปัญหาได้ รู้สึกว่าเป็นงานที่มีคุณค่าต่อหัวใจมากๆเลย อีกเรื่องที่ดีใจคือช่วงต้นเดือนได้พาอาจารย์ที่เคารพและคอยดูแลตอนอยู่เกียวโตไปเที่ยวตามรูทงานเขียนมิชิมา ยูกิโอะ เป็นช่วงเวลาสั้นๆ ที่มีรอยยิ้ม น้ำตาแห่งความตื้นตัน และความทรงจำดีๆ ♥
เดือนตุลาทำงานเหมือนเดิมยุ่ง เพิ่มเติมคือตัดสินใจที่จะแปลอะไรเล็กๆน้อยๆเกี่ยวกับนักร้องที่ชอบ♥ ไม่ได้ทำจริงจังขนาดเปลี่ยนเป็นเพจ แต่หลังจากได้อ่านบทสัมภาษณ์ช้างว่าอยากให้มีคนจำได้ไปนานๆ เลยมีโอกาสได้คิดจริงจังเกี่ยวกับเรื่องนี้ คิดว่าการที่นักร้องคนนึงจะไปนั่งอยู่ในใจใคร นอกจากจะเกิดขึ้นจากความสามารถและการวางตัวของศิลปินเองและการจัดการของบริษัทไม่ว่าจะเป็นการโปรโมตหรือผลิตภัณฑ์แล้ว ยังมีแฟนคลับเป็นตัวสำคัญทำให้ชื่อศิลปินไม่หายไปด้วย นี่เลยถือเป็นหนึ่งในวิธีในการสานฝันที่ตัวเองพอจะช่วยได้ แล้วยังเป็นการบังคับให้ตัวเองเรียนภาษาไปด้วย ตั้งแต่เดือนนี้เลยทำสมุดคำศัพท์อย่างจริงจังเป็นครั้งแรกเลย
เดือนพฤศจิกา works hard, play hard ที่แท้จริง ขับรถไปน่านกับแพร่กับแม่มา ดูผ้าพื้นเมืองสนุกมากๆ
เดือนธันวา! เวลาผ่านไปไวจนใจหาย ทุกอย่างเหมือนจะลงตัวดีแล้ว พยายามใจเย็นขึ้น และคุมบาลานซ์เรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวให้ได้ ถึงจะทำได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่คิดว่าจะดีขึ้นเรื่อยๆ ในอนาคตล่ะ!
เรื่องที่ดีใจ:
- ได้คุยกับเพื่อนทั้งสมัยเรียนม.ต้น สมัยไปแลกเปลี่ยนม.ปลาย สมัยมหา’ลัยและที่เจอที่เกียวโตเยอะมากๆ เป็นอีกครั้งที่ทำให้รู้สึกขอบคุณการมีอยู่ของทุกคน และอยากรักษาความสัมพันธ์ให้ดี
- ใช้เวลากับหลานๆช่วงปีใหม่ที่คาโกชิม่า สนุกที่สุด! อบอุ่นที่สุด!
- ทำผัดไทยให้โฮสต์แม่กินเป็นครั้งแรก
- กลับมาอยู่ไทยใกล้พ่อ-แม่-ย่าหลังจากที่ไม่ได้อยู่มานาน
- อุ่นใจที่คนที่รักรอบตัว ไม่ว่าจะพ่อ-แม่-หรือช้างมีชีวิตที่น่าพอใจ มีคนที่เข้าใจคอยดูแล♡
- เดบิวต์ขับรถ เผื่อฉุกเฉินหรือเผื่อต้องขับพาครอบครัวโฮสต์ไปเที่ยวในอนาคต
- พยายามถอดแว่นตาเชื้อชาติ เพศ วัย รูปลักษณ์ภายนอก เงินในกระเป๋าออก แล้วปฏิบัติกับคนๆนั้นเหมือนมนุษย์คนนึง ไม่ด่วนตัดสินคนจากเงื่อนไขที่ว่า แต่พยายามมองจากการกระทำ และยอมรับความแตกต่างเท่าที่จะทำได้
- เอาชนะความกลัวต่างๆ : กล้าที่จะต่อสู้เพื่อสิ่งที่ถูกพร้อมเหตุผล / ทำใจกล้าเล่นเครื่องเล่นที่ดิสนีย์แลนด์ แล้วพบว่าตอนที่ได้ตะโกนออกไปตอนลมตีหน้าน่ะสนุกสุดๆ เลย! / ไม่ประหม่าเวลาคุยกับผู้ชายหรือคนต่างชาติแล้ว / ก้าวข้ามความกลัวที่ว่าเราคงแปลไม่ได้ โดยการเสิร์ซหาเรื่องที่ไม่รู้ ถ้าเข้าใจผิดอันไหนสิ่งที่ต้องทำคือขอโทษและแก้ไข
①【好きを成長に พัฒนาตัวเองจากความชอบ】
ยังคงเชื่ออยู่เสมอว่าคนเราทำอะไรที่ชอบได้ดีเสมอ เลยกลับมาเรียนภาษาญี่ปุ่นผ่านทางเพลงและนิตยสาร
②【優しい言葉の川 ส่งต่อคำพูดที่ดีต่อหัวใจ】
จริงๆโปรเจ็คนี้เริ่มขึ้นจากที่รู้สึกว่าคนใช้ SNS เป็นเครื่องมือปล่อยพลังลบทำร้ายกัน ยิ่งพอซอลลี่ฮาร่าไม่อยู่แล้ว เลยยิ่งรู้สึกว่าเราคงมีส่วนช่วยได้บ้างไม่มากก็น้อย ตั้งแต่นั้นมาเลยใส่ใจกับการเปลี่ยนอินเตอร์เน็ตให้เป็นเครื่องมือในการดูแลหัวใจคนรอบตัวเป็นพิเศษ จากที่เป็นแค่คนรับสารเฉยๆ แต่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นไม่ขี้เกียจที่จะชมหรือให้กำลังใจแล้ว♥
③【夢に向かう道 วิ่งไปบนเส้นทางสู่ความฝัน】
พอได้มาใช้สมาธิ คุยกับตัวเองเยอะๆในปี 2019 เลยตั้งใจอย่างแน่วแน่วว่าจากนี้อยากใช้ชีวิตเพื่อความฝัน 3 อย่างนี้ล่ะ
- ทำให้คนที่รักมีความสุข
- ทำให้ใครคนนึงเป็นจดจำไปนานๆ
- ทำให้สังคมพรุ่งนี้ดีกว่าวันนี้ ที่อยากโฟกัสต่อจากนี้คือ การยอมรับในความแตกต่างในปัจเจกบุคคล และการลดความเหลื่อมล้ำในสังคม
แต่ก็อยากลองพยายามดูซักตั้ง!
เป็นปี 2019 ที่ทำให้ได้เรียนรู้อย่างแท้จริงเลย
ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่เกิดขึ้นในปีที่ผ่านมา รวมทั้งทุกคนที่เข้ามาเยี่ยมเยือนในชีวิต
ขอให้ปี 2020 เป็นปีที่สดใสของทุกคนนะคะ ขอฝากเนื้อฝากตัวกับปีหน้าที่กำลังจะมาถึงด้วยค่ะ
Comments
Post a Comment