a letter | dear... ช้าง ♥ (2019)

ถึง... ช้าง ♥

ปี 2019 กำลังจะผ่านไปแล้ว ไวมากๆเลย หวังว่าช้างจะมีปีที่น่าจดจำและสบายดีนะ
ตอนนี้ฉันอยู่เสียมราฐ มีร่องรอยอารยธรรมและประวัติศาสตร์เต็มไปหมด ถ้าได้มาช้างต้องประทับใจกับฝีมือมนุษย์สมัยยังไม่มีเทคโนโลยีแน่ๆ

วันนี้ตอนแรกนึกว่าจะเจ็บๆชาๆหรือร้องไห้ฟูมฟาย แต่โอเคกว่าที่คิดไว้มากๆ ส่งคุณพระอาทิตย์เข้านอนไปก็ยังยิ้มได้เลย :)

พอมาลองมองย้อนกลับไป ก็รู้สึกว่าเราโตกันขนาดนี้แล้วสินะ ตั้งแต่เป็นแฟนคลับมาฉันผ่านทั้งช่วงเวลาเด็กๆที่ตะโกนดีงก้องในใจตลอดเวลาว่าชอบ! ช่วงเวลาที่พยายามทำความเข้าใจสิ่งที่ช้างพูด ช่วงเวลาที่รู้สึกผิดว่าช้างควรจะมีชีวิตเป็นของตัวเองให้มากกว่านี้ มาจนถึงปีนี้ที่มีแต่ความรู้สึกขอบคุณและอยากจะโตไปด้วยกัน ไม่ใช่ในฐานะคนข้างๆ แต่เป็นฐานะคนข้างหลังที่คอยสนับสนุนช้างเท่าที่จะทำได้

จริงๆเมื่อไม่กี่ปีมานี้ฉันเริ่มตระหนักถึงความสำคัญในการตั้งเป้าหมายต่างๆไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือใหญ่ ปีที่แล้วเริ่มทำความคิดที่อยากจะรักใครให้เท่าที่จะทำได้ให้เป็นรูปเป็นร่าง เลยพยายามอย่างหนักที่จะให้ทะนุถนอมช่วงเวลาทุกนาทีๆที่อยู่ด้วยกันให้มากที่สุด การได้เจอช้างที่คอนเสิร์ตแทบทุกเดือนและฉลองอายุ 27 ปีที่แล้วเหมือนความฝันเลย และที่ประทับในหัวใจคือได้หวนกลับไปมองเป้าหมายของการเรียนภาษาญี่ปุ่นของตัวเองเป็นครั้งแรกจากคอนเสิร์ตที่โตเกียวโดม

ตอนที่ฟัง Asu wa kuru kara ฉันเห็นภาพเด็กหนุ่มที่มีความฝันอยากเปิดการแสดงที่โตเกียวโดม ในขณะที่ตัวเองเมื่อ 12 ปีที่แล้วที่แทบจะยังอ่านตัวอักษรญี่ปุ่นไม่ออกก็หาเนื้อเพลงเดียวกันมาร้องและทำความเข้าใจเนื้อเพลง ตอนนั้นคิดว่าอยากจะเข้าใจสิ่งที่ช้างร้อง สิ่งที่ช้างพูดให้ได้เลย หลายปีผ่านมาเราโตกันขึ้นมากวันนั้นทำพัดไปว่า ‘ชางมินโอปป้า กินให้อิ่ม นอนให้หลับ’ไปด้วย ไม่แน่ใจว่าเจ้าตัวเห็นรึเปล่า แต่อยากให้รู้ว่าหมายความอย่างที่เขียนไปจริงๆ อยากเห็นช้างกินได้อย่างมีความสุข นอนพักผ่อนอย่างเต็มที่ไม่ใช่เหนื่อยแบบที่ผ่านมา แล้วก็ใช้ชีวิตในแบบตัวเองให้เต็มที่

ปีนี้ไม่ค่อยได้เจอช้างก็จริง แต่ก็เอาใจช่วยจากไกลๆอยู่ตลอดเลย ทั้งๆที่มั่นใจในตัวช้าง และรู้ดีว่าตัวเองช่วยอะไรไม่ได้ แต่หลายครั้งก็อดเป็นห่วงไม่ได้เลย เวลาหนวดขึ้นจะไม่โกนบาดผิวตัวเองใช่ไหม เวลาแต่งตัวปกคอเสื้อด้านหลังพับดี ใส่เสื้อถูกด้านใช่ไหม เวลาไปทำงานที่ต่างประเทศจะไม่ลืมจัดการของสดในตู้เย็นใช่ไหม.. ตอนนี้อุ่นใจแล้วล่ะว่าคงมีคนคอยดูแลให้ :)

ตั้งแต่ช่วงครึ่งหลังของปีนี้และจากนี้ต่อไปฉันมีเรื่องที่อยากตั้งใจทำหลายอย่างเลย หนึ่งในนั้นคืออยากเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ช้างเป็นที่จดจำของผู้คนไปนานเท่านาน เหมือนที่ช้างได้สัมภาษณ์ไว้ล่ะ เลยพยายามแปลเนื้อเพลงหรืออะไรที่น่าสนใจตามแต่โอกาสจะอำนวย แล้วถือโอกาสนั้นเรียนภาษาไปด้วยเลย จากนี้ก็จะเอาใจช่วยเหมือนที่เคยเป็นมาไม่เปลี่ยนไป ไม่ต้องห่วงนะ

จนถึงวันนี้ไม่มีวันไหนเลยที่รู้สึกเสียใจ ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิตนะ ถ้าไม่ได้ชอบช้าง ฉันอาจจะไม่ได้เดินมาในเส้นทางภาษาญี่ปุ่น ไม่ได้เจอเพื่อนและคนดีๆ ไม่ได้มีครอบครัวญี่ปุ่นที่อบอุ่น ไม่ได้พบประสบการณ์ต่างๆที่ช่วยทำให้เติบโตเป็นฉันวันนี้

ไม่ว่าจะเมื่อวาน วันนี้หรือพรุ่งนี้ ช้างก็เป็นหนึ่งในของขวัญที่ล้ำค่าที่สุดในชีวิตเลยล่ะ
ปี 2020 ก็พยายามไปด้วยกัน ดูแลเธอคนนั้นดีๆ แล้วรักษาสุขภาพกันด้วยนะ :)

รัก, ฉันเอง