happy ⑧①⑦ day!
โตขึ้น(อย่างเป็นทางการ)อีกปีแล้วค่ะ :D ปีที่ผ่านมาสัมผัสได้ถึงก้านกิ่งของตัวเองที่ค่อยๆ แผ่ออกไป และยินดีมากจริงๆ ที่สามารถพูดได้เต็มปากว่า อายุ 27 เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิต ถึงแม้จะไม่ได้เจิดจรัสที่สุด แต่ได้ค้นพบเรื่องโชคดีมากมายเลย! หนึ่งคือ รู้สึกว่าได้ใช้ชีวิตวัยยี่สิบ(เกือบ)จะสมบูรณ์แล้ว ปีที่ผ่านมาได้ไตร่ตรอง ได้ก้าวผ่านบางอย่างที่ติดใจมาตลอดสิบปีได้สำเร็จ ได้เอาชนะความกลัวเวลาตอนคุยกับคนแปลกหน้าอย่างเลี่ยงไม่ได้ ได้ทำหน้าที่นักเรียนแลกเปลี่ยนที่รู้สึกว่ายังบกพร่องไปเมื่อ 11 ปีที่แล้ว – ตอนนี้คุยได้กับทั้งเพื่อนผู้หญิงและผู้ชายแล้วนะ แล้วถึงจะไม่ได้เจอโฮสต์พ่อแล้ว แต่ก็ยังดีใจที่ได้ไปทำความสะอาดให้สุสานวันปีใหม่นะคะ และก็ได้ทำอาหารไทยให้ที่บ้านกินแล้ว หวังว่า บางอย่างที่ควรจะทำตั้งแต่สิบปีที่แล้วจะยังไม่สายไปนะคะ นอกจากนี้แล้วช่วงอายุ 27 ยังเต็มที่กับชีวิตวัยรุ่นแบบที่อยากใช้ ได้ใช้เวลาสร้างความทรงจำกับคนที่รักให้มาก ได้อุ่นใจที่ช้างและคนอื่นๆกลับมาอย่างปลอดภัย ได้เจอช้างแทบทุกเดือนเลย ดีใจที่ตัวเองรู้สึกว่าได้รักใครสักคนในแบบที่อยากรักแล้ว สองคือ พยายาม...